نقل است که سالیان دور سه برادر به نام های فاضل ، کاظم و یوسف و دامادشان به نام مراد که اهل روستای خوران طالقان بوده اند در حال سفر به منطقه شمال بوده اند که مقداری گندم در منطقه روستای امرودک (که آن زمان روستا نبوده)میپاشند و در مسیر برگشت از منطقه شمال متوجه میشوند که گندم ها رشد بسیار خوبی داشته و آب و هوا و موقعیت مکانی و خاک حاصلخیز این منطقه توجه آنها را به خود جلب کرده و آنها تصمیم میگیرند که در این منطقه ساکن شوند.(خیلی دوست داشتم بدونم که این داستان به چه زمانی برمیگرده ولی متاسفانه کسی از قدمت روستا اطلاعی نداره)
تا دار(درخت تا دانه) نام درختی معروف در روستای امرودک است که اهالی محل احترام خاصی برای ان قائل اند. البته این جنبه تقدس دهی به این درخت به خاطر متصل بودن آن به دو امام زاده از نوادگان امام موسی کاظم (ع) می باشد که به روایتی در نزدیکی آن درخت دفن هستند. هرچند کسی قبری پیدا نکرده و بارگاهی هم وجود ندارد . در زیر درخت چشمه ی آب بسیار گوارا و سردی جریان دارد که به زبان محلی به آن« داری بنی چشمه» یعنی «چشمه ی زیر درخت» می گویند.(برگرفته از وبلاگ آقای اباصل مرادی)
قدیمها گویند که درچشمه پایین روبروی درخت گردو درختی بنام تادار می باشد.که برای چند نفرازمردم مومن وساده قدیم درخواب سفارش گردیده که اینجا محل دفن آقای بزرگواری می باشدکه نسبت به اینمکان حرمتی قائل گردند که متاسفانه مردم آنراشوخی ویا خرافات وحتی بعضیها محل گنج پنداشتندکه برای بدست آوردن آن به تخریب سنگها وشکل وشمایل آن مکان شدند.(برگرفته از وبلاگ آقای حاج علی مرادی)
البته روایاتی دیگری هم در مورد این درخت و مردم روستا نقل میشه که بنده از صحت آن مطمعا نبودم و درج نکردم.
برای دیدن تصاویر تا دار به ادامه مطلب مراجعه کنید.